İstanbul ve Yağmur...

Zaten sıkılmışım İstanbul, yapma böyle... Sen ne zaman ağlasan hüngür hüngür, benim de ağlayasım geliyor... İstanbul... Gri İstanbul... Koca İstanbul, sen bile doluyorsun hayatın yükünden, ne güzel yağıp, akıp rahatlıyorsun... Ben neden yağamıyorum senin gibi, söyle canım şehir? Senden daha mı güçlüyüm?.. Kolay mı o bulutları kafamın içinde taşımak sanıyorsun?.. Sen ne zaman ağlasan için için, ben de ağlamak istiyorum... Kah gözlerimden iki damla yaş dökülüyor, kah o yaşlar daha beynimde kuruyor... Dost musun, düşman mısın sen İstanbul... Aşk mısın?.. Ben misin?... Ondan mı ne zaman ağlasan senin gözyaşlarına karışmak isteyişim...